ఆ రాత్రి మెత్తగా తనకు తగులుతున్న చల్లగాలికి కంపించిపోతోంది ఆమె.
ఆ గాలి తనలో మరింత వేడినిపెంచుతున్నట్టు అనిపిస్తోంది.
మేఘాలపై కదులుతున్న చంద్రుడు కూడా తనలాగే అసహనంగా కనిపిస్తున్నాడు ఆమెకి. పరిమళాలు వెదజల్లుతున్న పూలు నిట్టూర్పులు విడుస్తున్నట్టు అనిపిస్తున్నాయి. విరిపూల తీయతేనెలాస్వాదిస్తున్న గండు తుమ్మెదలు చేస్తున్న ధ్వనులు ఆమెలో అలజడులు సృష్టిస్తున్నాయి. గున్నమామిడి గుబురులలో కొంగ్రొత్త చివుళ్లను తిని మత్తెక్కిన కోకిలలు చేస్తున్న కుహూరావాలు ఆమెకు మైకం కలిగిస్తున్నాయి.
కళ్ల కాటుక తనని చూసి నవ్వుతున్నట్టనిపించింది. నాసిక క్రింద ఎర్రని పెదాలు కంపిస్తున్నాయి. శంఖంలాంటి కంఠం నుంచి చెమట బిందువులు ధారగా లోయలోకి ప్రవహిస్తున్నాయి. ఆమె విరహవేదనలో దహించుకు పోతోంది.
ఎప్పుడు ఎక్కడనుండి వచ్చాడో సుచీంద్ర మృదులను రాత్రంతా కవ్విస్తూనే ఉన్నాడు. ప్రణయానందాన్ని జుర్రుకునే మధుర తరుణంలో మరో నీడ. ఇద్దరి మధ్య చేరి రసభంగమయింది. ఎవరిది ఆ నీడ? తెలుసు కోవాలంటే కథాజగత్లో పారుపూడి వెంకట సత్యనారాయణగారి కృతే కార్యే కిం ముహూర్త ప్రశ్నేన? చదవండి.
2 కామెంట్లు:
"...గండు తుమ్మెదలు చేస్తున్న ధ్వనులు ఆమెలో అలజడులు సృష్టిస్తున్నాయి. గున్నమామిడి గుబురులలో కొంగ్రొత్త చివుళ్లను తిని మత్తెక్కిన కోకిలలు చేస్తున్న కుహూరావాలు..."
ఇవన్నీ ఆ రాత్రిపూటే?!
అజ్ఞాతా,
హ్హహ్హహ్హ.. u nailed it.
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి