స్వయంవరం....అల్లూరి గౌరిలక్ష్మి గారి కథ అందరికి ఒక మామూలు కథ లాగ అనిపిస్తుంది..కాని ఆలోచిస్తే ఒక మంచి సందేశం కనిపిస్తుంది..అందుకే నాకు నచ్చింది. ఒక పెళ్ళి అయిన అమ్మాయి పక్కింటి కుర్రాడితో లేచిపోతే పరువుపొయిందనుకునే పుట్టింటివారు , సమాజంలో అందరూ ఏమనుకుంటారో అని, అందరూ తమకుటుంబాన్ని వేలెత్తి చుపుతారనే భయం !!అంతేకాదు అలా లేచిపోయిందనగానే తద్దినాలు పెట్టి చచ్చిపొయిందని చెప్పే తల్లిదండ్రులు, భర్త యెంత కష్టం పెట్టినా భర్త దగ్గిరే నే నీ బతుకని బోధించేవారు, భర్త తక్కువ చదువుకున్నా , అంతస్థులో తక్కువ అయినా సర్దుకు పోవాలమ్మా అని చెప్పే పుట్టింటివాళ్ళు చాలామందే వున్నారు ..ఎంతసేపూ పరువు ప్రతిష్టా అని ఆలోచిస్తారే తప్ప..అమ్మాయి అత్తగారింట్లో యెంత సుఖపడుతోంది అని తెలుసుకోరు...పెళ్ళిచేయగానే బాధ్యత తీరిపోదు. అమ్మాయి ఇంట్లోంచి పారిపోవాల్సిన పరిస్థితి యెందుకువచ్చిందో తెలుసుకొవడానికి ప్రయత్నించరు ..చివరకు అమ్మాయి నిర్ణయం నచ్చక బరి తెగించిందనే అనుకుంటారు తప్ప .....యెలావుందో అలోచించరు..ఈ కథలొ రేణుతో వదిన కామేశ్వరి " వ్యక్తికి, వ్యవస్థకూ ఘర్షణ ఏర్పడినప్పుడు వ్యక్తిధర్మాన్నే ఉత్కృష్టమైనదిగ అంగీకరించాలి. ఎన్ని నీతి బోధలు విన్నా మనిషి తన సుఖం తరువాతే సమాజం గురించి ఆలోచిస్తాడు. అది మానవనైజం , కాదనలేని నిజం " అన్న మాటలు ఈ కథకు హైలైటు. రేణు జీవితములొ వివేక్ వంటి సంస్కారవంతుడు తారసపడటం తన అదృష్టం.
- లక్ష్మీరాఘవ
(సౌజన్యం:బామ్మ గారి మాట)
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి